Buisveermanometers zijn de meest gebruikte mechanische drukmeetinstrumenten. Hun drukelement wordt vaak een buisveer genoemd: De Franse ingenieur Eugène Bourdon maakte in het midden van de 19e eeuw gebruik van dit functionele principe. Het is gebaseerd op een elastische veer, een c-vormige, gebogen buis met een ovale doorsnede.
Het effect van druk op een buisveer
Wanneer de binnenruimte van de buisveer onder druk komt te staan, wordt de dwarsdoorsnede dus veranderd in een ronde vorm. De spanningen die hierbij ontstaan, vergroten de straal van de c-vormige buis. Hierdoor beweegt het uiteinde van de buis ongeveer twee tot drie millimeter. Deze doorbuiging is een maat voor de druk. Deze wordt overgebracht naar een beweging, die de lineaire doorbuiging omzet in een roterende beweging en deze via een wijzer zichtbaar maakt op schaal.
Buisveervarianten
Met de c-vormige gebogen buisveren kan een druk tot 60 bar worden weergegeven. Voor hogere drukken worden schroefvormige of spiraalvormige buisveren gebruikt. Afhankelijk van de geometrie, het materiaal en de materiaaldikte kan een druk tot 7.000 bar worden gerealiseerd. Afhankelijk van de behoefte worden de drukelementen gemaakt van koperlegeringen, roestvrij staal of speciale materialen zoals Monel.
Opmerking
Verdere informatie over Buisveermanometers vindt u op de website van WIKA.